|
"We moeten met fijn gevoel en met heilige overtuiging geloven in wat de dichter per ongeluk heeft gezegd." Nico Scheepmaker |
Zojuist verschenen: mijn roman ONKRIJGBAARHEID.
Ze was teruggekomen! Daar stond ze. Haar bovenlichaam was
onzichtbaar achter het houten bovendeel van de vestibuledeur,
haar voeten waren zichtbaar door het glas van het benedendeel.
Hij hoefde maar naar die deur te gaan om haar te hebben.
Maar de bel ging niet. Ze belde niet aan.
Wat moest hij doen? Deze kans grijpen om haar toch niet kwijt
te zijn? Deze kans grijpen om haar van hem te verlossen?
Zij wist ook niet wat ze moest doen. Die voetjes stonden daar
zeker al een minuut. De bel ging niet. Zij deed niets, hij deed
niets. Hij martelde haar. Die voetjes martelden hem. Die voetjes!
Oneindig kwetsbaar en lief.
Wat te doen?
